در جنگ گریز میان شیران و آهوان، معمولا آهوان برنده اند؛

زیرا شیرها برای غذا می جنگند و آهوان برای زندگی...

خدایا...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
به کجا می آیی؟؟ به دنبال چه میگردی؟؟ من که در همان خط اول (تمام دنیا) را برایت نوشته بودم

گاهی اوقات باید دست دوستی به سوی غم ها دراز کرد..

تا شاید به حرمت این دوستی شرم کنند غمگینمان سازند...

مشکلات...
برای من شکلات است اگر (م) اولش را نادیده بگیرم؛ شما هم امتحان کنید. مشکلات شیرین می شود اگر با این تفکر همراه باشد که خداوند شکلات بر روی سرمان میبارد... به راستی مگر غیر از این است؟؟ مشکلاتی که بر سر راهمان قرار میگیرند پراند از حکمت خدای عزوجل که فقط خود میداند حکمت کارش کجاست....
پس همیشه شاکر باشیم و خدا را برای این همه شکلات که بر ما ارزانی میدارد شکرگزار باشیم..

دلم نسیم خنک بهاری را میخواست. به هر سو میرفتم هوا سرد سرد بود. دلم رنگ سبز را می خواست.دلم شکوفه های سفید و صورتی می خواست. به هرسو که مینگریستم پر بود از خشکسالی و سرما. نه خبری از سبز بود و نه خبری از شکوفه های سفید و صورتی...

در حسرت بهار، زل زدم به قاب عکس کوچک اتاقم که پر بود از سبز...

ناگهان صدایی به گوشم رسید...تق تق تق...

کیستی؟؟؟

سهرابم!

بفرمایید...

آری سهراب بود که به ملاقات من آمده بود... یک جمله زمزمه کرد و رفت..اوگفت: چشما را باید شست، جور دیگر باید دید...

چشمایم را شستم..وای... سهراب راست می گفت... همه جا پرشد از   سبز

امیدوارم لحظه لحظه زندگیتان سبز باشد...سبز سبز

صدایی از دور به گوشم رسید. صدایی زیبا و گوش نواز. صدایی که مرا به یاد لحظه های زیبای با تو بودن می انداخت. صدایی که آرامش را در تمام وجودم زمزمه می کند. آن هم چه آرامشی...آرامشی که در هیچ کجا پیدا نمی شود.آرامشی که آن را فقط در لحظه های با تو بودن تجربه کردم...
گوش هایم را تیز می کنم تا بهتر بشنوم آن صدای زیبا را.چه زیبا میگفت، چه زیبا می خواند...گویی آن صدا نوازش گر قلب من بود و فرا می خواند مرا به آغوش پر محبت تو...
حی علی الصلاه
حی علی الفلاح
حی علی خیرالعمل...
آری این صدا مرا می خواند به پابوس تو. مرا دعوت می کند به ساعتی آرامش. میخواهد مرا در آب زلال معرفت تو غسل دهد. وچه زیباست لبیک من به این صدا. چه زیباست لحظه نوارانی شدن. و چه زیباست قیام کردن به سوی خانه ای که خدا را در آن می یابیم. چه زیباست آن لحظه که خداوند می خندد و حض می کند از این همه بندگی و خشوع و فروتنی ما، و ما می نازیم به بزرگی و جلال و جبروت پروردگارمان، و به این که چه پروردگار مهربانی داریم و چقدر مارا دوست دارد...
خدایا، پروردگار من...
از تو مال و منال نمی خواهم...
از تو هیچ نمی خواهم...
فقط می خواهم سعادت لبیک گفتن را به ما عطا کنی.
دوستت دارم...ای جان جانان

سلام دوستای گلم..از اینکه چند روز هیچ مطلبی نزاشتم عذر میخوام...وبلاگ چطوره ازش راضی هستین؟؟ترخدا اگه نظری داشتید بدید تا بتونم اصلاحش کنم...

امروز میخوام نقاشی هنرمندانه مامانم رو براتون بزارم که واقعا هنرمندانه هستش

این نقاشی،نقاشی از یک کلبه کوچک و زیبا به همراه درخت کنارش که واقعا منظره زیبایی را به وجود آورده و این عکس را میشه به عنوان عکس هنری و بهترین عکس منظره در جهان نام برد

اگه نظری درباره این عکس یا بهتر بگم نقاشی هنرمندانه داشتید لطفا بگید...ممنون