و من خدایی دارم ...
که تنها روزنه ی امیدیست
که هیچگاه بسته نمی شود،
تنها کسی ست که با دهان بسته هم می توان صدایش کرد،
با پای شکسته می توان سراغش را گرفت،
خدای من تنها خریداریست
که اجناس شکسته را بهتر بر می دارد،
تنها کسی که وقتی همه رفتند می ماند،
وقتی همه پشت کردند آغوش می گشاید...
مهربان من، مرا فقط برای خودم می خواهد،

زندگی شیرین است؛ اگه یکبار به جای غم و غصه، به قشنگیهای دور و برمون توجه کنیم، اگه یکبار سعی کنیم به جای اینکه زل بزنیم به گرفتاریهامون و لذت دنیا رو به تلخی مبدل کنیم، در عوض چشم تو چشم نعماتمون بشیم، ببینیم چی داریم نه اینکه چی نداریم... پدرها و مادرهایی که دغدغه های زندگی شما رو خسته کرده، یکبار برید زل بزنید به چشمهای زیبای فرزندانتون؛ ببینید چقدر زیباست، ببینید چقدر خدا نعمت بزرگی بهتون داده...
وقتهایی که دلمون میگیره به بعضی مشکلات و گیر و دارهای زندگی فکر میکنیم، نباید یادمون بره خدارو...خدایی که در ازای بدیهای ما فقط خوبی کرده..
بایید نعمت سلامتیمون رو شکر کنیم. چشم بینا،گوش شنوا،زبان...برای حرف زدن و خوردن غذاهای خوشمزه.خیلی ها همین سلامتی رو که ما داریم، ندارن...
ممنون از این همه نعمتت خدا جون...
ممنون بخاطر این همه حکمتت خداجون...
که اگر چیزی رو تو این دنیا به ما ندادی، قطعا پشتت حکمتی خوابیده که فقط خودت ازش آگاهی...
خدایا ما بنده ها، ممکنه گاهی اوقات برای خواسته هامون خیلی اصرار کنیم، اما ترخدا هرچی که صلاحمونه برامون مقدر کن؛ نکنه به اصرار ما کاری بکنی که واسمون خیر نباشه! هرچند که تو ارحم الراحمینی...

(نوشته:شیوا پولادوند)

بیا مثل این بچه هه باشیم...ببین چه قشنگ می خنده ...